Archive for Μαΐου 2007
Ανοιξιάτικη Βροχούλα μου!!!
Posted on: 18 Μαΐου, 2007
Καλημέρααα…Πoλύ χαίρομαι που βρέχει σήμερα κι ελπίζω να συνεχίσει ώς αργά.. Άλλωστε το’χει ανάγκη η γη που διψασμένη εκλιπαρεί τους ουρανούς..το’χει ανάγκη και αυτή η πόλη που έχει βρωμίσει ως το κόκαλο..το’χει ανάγκη και η ψυχή μου, που κουβαλά πολλά τελευταία και συμβολικά θέλει να ξεπλυθεί και αυτή…
Και επειδή πολύ απολαμβάνω την σημερινή βροχή..αυτό για σας!!!
Ανοιξιάτικη Βροχούλα..
Με τις τσέπες αδειανές κι ένα φόβο στην καρδιά
απ’ του κόσμου τις φωνές μες στη γιορτινή βραδιά
σε περίμενα κι απόψε σαν το μάννα τ’ ουρανού
μα ξημέρωσα μονάχος με το φως του αυγερινού.
Ανοιξιάτικη βροχούλα η αγάπη μου η παλιά
στην αγάπη την καινούργια δώρα στέλνει και φιλιά
με το ίδιο το τραγούδι που γυρίζει σιγανά
και ξυπόλητη χορεύει στα σοκάκια τα στενά.
Ανοιξιάτικη βροχούλα μου ψιθύρισε στ’ αυτί
για έναν κόσμο καμωμένο με σοφία κι αρετή
τ’ ουρανού το περιβόλι μοναχά για μας τους δυο
περιμένει φυλαγμένο στου μυαλού σου το βυθό.
Μουσική / Στίχοι: Βαγγέλης Γερμανός
13 Μαΐου: Χρόνια πολλά μαμά!!!!!
Posted on: 12 Μαΐου, 2007
13 Μαΐου…(8 Μαΐου..) και για άλλη μια φορά ήρθε η στιγμή να δώσουμε φόρο τιμής στο πιο θαυμάσιο,και αξιολάτρευτο πλάσμα πάνω στη Γη, την «μητέρα’..τα πιο όμορφα πλάσματα του κόσμου, τα πιο ξεχωριστά! Για τη σχέση της με το παιδί της και την καταλυτική δύναμη που κρύβει η χωρίς όρια και όρους αγάπη της, αυτή η αγάπη η φωλιασμένη στην τρυφερή καρδιά της, την καρδιά που χωράει όλη την ανθρωπότητα..
Σ΄ αυτό το μαγικό πλάσμα, που μπορεί με ένα της φιλί να γιατρέψει κάθε μας πόνο!!! Σ’αυτόν τον υπέροχο και ακούραστο άνθρωπο, που μπορεί να έχει 3 ζευγάρια μάτια, για να προσέχει τα παιδιά της…6 ζευγάρια χέρια για να τα προλαβαίνει όλα… Χρόνια πολλά λοιπόν σε όλες τις μαμάδες του κόσμου. Χρόνια πολλά και σε σένα μανούλα μου, με υγεία, ευτυχία
και όλη μου την αγάπη.
Σ΄ αγαπώ πολύ!!
Πόσοι μύθοι έχουν γραφτεί γι’αυτό το τέλειο πλάσμα…
Η σχέση μάνας και παιδιού είναι μια μοναδική σχέση, πέρα από το χρόνο και το χώρο, πέρα από τη λογική και τους νόμους της φυσικής.
Ένα μωρό ρώτησε το Θεό, “Μου λένε πως θα με στείλεις στη Γη αύριο, αλλά πως υποτίθεται πως θα ζήσω εκεί που είμαι τόσο μικρός και αβοήθητος?”
“Ο άγγελός σου θα είναι εκεί να σε περιμένει και να σε προσέχει.”
Το παιδί όμως ξαναρώτησε, “Πες μου όμως, εδώ στον παράδεισο για να είμαι ευτυχισμένος δεν έχω παρά να τραγουδώ και να γελώ.”
Ο Θεός είπε, “Ο άγγελός σου θα τραγουδά και θα γελά για σένα. Και θα νιώθεις την αγάπη του και θα είσαι πολύ χαρούμενος.”
Το παιδί όμως ξαναρώτησε, “Και πως θα καταλαβαίνω τι μου λένε οι άνθρωποι όταν μου μιλούν αν δε ξέρω τη γλώσσα?”
Ο Θεός είπε, “Ο άγγελός σου θα σου πει τις πιο όμορφες και γλυκιές λέξεις που θα ακούσεις ποτέ, και με πολύ υπομονή και φροντίδα, ο άγγελός σου θα σου διδάξει πως να μιλάς.”
“Και ποιος θα με προστατεύει?”
Ο Θεός είπε, “Ο άγγελός σου θα σε προστατέψει ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να ρισκάρει την ίδια του τη ζωή.”
Εκείνη τη στιγμή υπήρχε μεγάλη ηρεμία στον Παράδεισο, αλλά μπορούσε κανείς να ακούσει φωνές από τη Γη και το παιδί ρώτησε με βιασύνη, “Θεέ, εφόσον είναι να φύγω τώρα, πες μου σε παρακαλώ το όνομα του αγγέλου μου.”
“Απλά θα την φωνάζεις, μαμά.”
2) Ένας άλλος μύθος λέει..
Όταν ο Θεός έφτιαξε τις μαμάδες
Όταν ο καλός Θεός δημιουργούσε τις μητέρες, βρισκόταν στην έκτη μέρα συνεχούς δουλειάς, όταν ο άγγελος εμφανίστηκε και είπε: «Παιδεύεστε πολύ με αυτό το δημιούργημα.»
Και είπε ο Θεός: » Έχεις διαβάσει τις προδιαγραφές που πρέπει να έχει αυτό εδώ; Πρέπει να είναι εντελώς αδιάβροχο αλλά όχι πλαστικό, να έχει 180 μετακινούμενα μέρη που να μπορούν να αντικαθίστανται, να κινείται πάνω σε χυμένο καφέ και σε άλλα τροφικά κατάλοιπα, να έχει ποδιά που εξαφανίζεται όταν σηκώνεται, ένα φιλί που να θεραπεύει οτιδήποτε από ένα σπασμένο πόδι μέχρι μια ερωτική απογοήτευση, και να έχει έξι ζευγάρια χέρια.»
Ο άγγελος κούνησε το κεφάλι του αργά και είπε: «Έξι ζευγάρια χέρια…με κανέναν τρόπο.»
«Δεν είναι τα χέρια που μου δημιουργούν προβλήματα,» είπε ο Θεός. «Είναι τα τρία ζευγάρια μάτια που πρέπει να έχουν οι μητέρες.»
«Αυτά θα υπάρχουν στο στάνταρ μοντέλο;» ρώτησε ο άγγελος.
Ο Θεός έγνεψε καταφατικά. «Το ένα ζευγάρι για να βλέπει μέσα από κλειστές πόρτες όταν αυτή ρωτάει, «Τι κάνουν τα παιδιά εκεί;» όταν ήδη αυτή ξέρει. Το άλλο ζευγάρι στο πίσω μέρος του κεφαλιού της για να βλέπει όσα δεν μπορούσε αλλά πρέπει να ξέρει, και φυσικά ένα τρίτο ζευγάρι εδώ μπροστά για να μπορεί να βλέπει πότε ένα παιδί κάνει γκάφες και να λέει, «Καταλαβαίνω και σ’ αγαπώ,» χωρίς να χρειάζεται να βγάλει λέξη.
«Κύριε,» είπε ο άγγελος αγγίζοντας ευγενικά το μανίκι του, «Ξεκουραστείτε τώρα. Αύριο είναι άλλη μέρα.».
«Δεν μπορώ,» είπε ο Θεός. «Είμαι πολύ κοντά στο να δημιουργήσω κάτι που μοιάζει τόσο πολύ με μένα. Ήδη έχω κάνει μία πού θεραπεύει μόνη της τον εαυτό της όταν είναι άρρωστη, που μπορεί να ταΐσει μια οικογένεια έξη ατόμων με μια μπουκιά ψωμί και που μπορεί να βάλει ένα εννιάχρονο παιδί να σταθεί κάτω από το ντους.»
Ο άγγελος περιτριγύρισε το μοντέλο της μητέρας πολύ αργά. «Είναι πολύ απαλή,» αναστέναξε.»
«Αλλά και πολύ σκληρή!» είπε ο Θεός με έμφαση. «Δεν μπορείς να φανταστείς τι μπορεί να κάνει ή τι μπορεί να αντέξει μια μητέρα.»
«Μπορεί να σκέφτεται;»
«Όχι μόνο σκέφτεται, αλλά μπορεί να λογικεύει και να συμβιβάζει,» είπε ο Δημιουργός.
Τελικά ο άγγελος έσκυψε πάνω της άγγιξε με το δάχτυλο του το μάγουλό της. «Εδώ υπάρχει μια διαρροή,» είπε. «Σας το είπα, προσπαθήσατε να τοποθετήσετε πάρα πολλά σ’ αυτό το μοντέλο.»
«Δεν είναι διαρροή,» είπε ο Θεός. «Είναι ένα δάκρυ.»
«Και σε τι χρησιμεύει;»
«Είναι για χαρά, λύπη, απογοήτευση, πόνο, μοναξιά και υπερηφάνεια.» «Είστε μεγαλοφυΐα,» είπε ο άγγελος.
Ο Θεός κοίταξε μελαγχολικά, «Δεν το έβαλα εγώ εκεί.»
|
Αγαπημένες μου Φωτογραφίες…
Posted on: 8 Μαΐου, 2007
[rockyou id=67833192&w=579&h=435]
Ένα γράμμα…!!!
Posted on: 4 Μαΐου, 2007
«Αγαπημένη μου, θα εκπλήσσεσαι που μετά από τόσα χρόνια ακούς πάλι νέα
μου. Ακόμα και αν δεν το ξέρεις, ακόμη και αν δεν το νοιώθεις ήσουν και
θα είσαι για πάντα η αγαπημένη μου. Δεν πέρασε, δεν περνάει μέρα που η
σκέψη μου να μην ταξιδέψει σε σένα, που κάποιος ήχος, κάποια εικόνα να
μην σε θυμίζει.
Στην κυριολεξία αναπνέω την παρουσία σου. Πέρασαν πολλά χρόνια, σχεδόν
είκοσι, που δεν ειδωθήκαμε και είναι σαν χθες… Μπορώ να περιγράψω κάθε
στιγμή, κάθε λόγο σου, κάθε σου κίνηση, κάθε σκέψη που έκανα, κάθε
συναίσθημα στην πολυτάραχη γνωριμία μας. Μπορώ να περιγράψω το φύσημα
του ανέμου, κάθε ριπή του καθώς ορμούσε ανάμεσα στα όμορφά σου μαλλιά,
την διαφάνεια του μικρού σου δακτύλου καθώς το πετύχαιναν οι ακτίνες του
ήλιου, την φρεσκάδα κάθε σταγόνας της θάλασσας που αναπαυόταν στον γυμνό
σου ώμο, οτιδήποτε εγώ και η φύση έχουμε μοιραστεί μαζί σου.
Πέρασαν πολλά χρόνια. Η παρουσία σου που με στοίχειωνε η ανάμνησή σου που
μού-τρωγε τα σωθικά, η πάλη που με εξαντλούσε, σήμερα έχουν καταλαγιάσει
ή αν θες έχω παραδοθεί. Η μοίρα καθόρισε τις τύχες μας. Και όπως το νερό
του ποταμού αφήνει διάφανα να φανούν τα βότσαλα του βυθού έτσι και η
εικόνα σου είναι πιο καθαρή από ποτέ.
Το φως έχει την μορφή σου το νερό είναι το άγγιγμα σου, ο αέρας έχει τον
ήχο της φωνής σου, οι αισθήσεις μου τρέφονται από την μυρωδιά και την
γεύση του κορμιού σου… Πέρασαν πολλά χρόνια και οι δρόμοι μας χώρισαν,
ούτε αυτή η κάρτα δεν ξέρω αν θα σε προλάβει. Δεν ξέρω αν η ιστορία μας
υπήρξε κατάρα ή ευλογία για μένα, ξέρω όμως πόσο γυμνός και πτωχός θα
ήμουν αν δεν σε είχα γνωρίσει».
(Ένα γράμμα που έστειλε κάποιος σε παλιά του αγαπημένη..)
Φεγγαροστολίσματα!!! 
Πρόσφατα σχόλια