Φεγγαροστολίσματα!!!

Παιχνιδιάρικη διάθεση τριγύρω και  ο ανοιξιάτικος αέρας της Μπλογκοχώρας  οδήγησε την φίλη μου.. lisadel  να με βάλει σε δημιουργικό πειρασμό!!
Μου ζητήθηκε λοιπόν να ζωγραφίσω μια εικόνα με γράμματα, χρησιμοποιώντας τις λέξεις.. Αερικό, φόβος, ένωση, μορφή, τρέχω. .

Την είδε μέσα στο πλήθος, και χάθηκε στα δυο της μάτια, ήταν εκείνη η στιγμή που η ομορφιά συναντούσε το όνειρο… Περπατούσε μ’ ενα χαμόγελο γεμάτο αυτοπεποίθηση!
Σαν κάποιο αερικό του δάσους, με τα μαλλιά της να ανεμίζουν και να παίζουν παιχνίδι με τον άνεμο, προχωρούσε προς το τέλος του δρόμου…μαγνιτισμένος απο το θέαμα την ακολούθησε…παρακολουθώντας την μορφή της, την κάθε της κίνηση, το κάθε της χαμόγελο, την κάθε της ανάσα!
Για μια στιγμή οι ματιές τους συναντήθηκαν, η απόλυτη στιγμή της ένωσης. Η στιγμή που χτύποι της καρδιάς του σταμάτησαν, τα γονατά του έτρεμαν, ο φόβος τον κυρίεψε πως θα την έχανε για πάντα. Του χάρισε το ωραιότερο χαμογελό της και ετοιμάστηκε  να φύγει πρός το άγνωστο.

Έτρεξε να την προλάβει, η καρδιά του φώναζε πως δεν έπρεπε να την αφήσει να χαθεί!! Ήξερε οτι την ήθελε, το ήξερε απο την πρώτη ματιά, ηταν ΕΚΕΊΝΗ!Λίγο πριν φύγει σκύβει τον κοιτάζει βαθειά στα ματια ..του χαμογελα, ξέροντας πως οι δρόμοι τους θα συναντηθούν…ξανά!!!

“..άλλωστε, τι χρειάζεται να ειπωθεί ανάμεσα σε έναν ποιητή και σε μια νεράιδα του δάσους-αρκεί το βλέμμα-εκείνοςνα της χαρίζει παντοτινή αφοσίωση

-χιλιάδες στίχους-

εκείνη

να του χαμογελά

μόνο να του χαμογελά

να δίνει νόημα σε αυτόν

-στον κόσμο ολάκερο-”