Φεγγαροστολίσματα!!!

Ο άγγελός μου, ο διάβολός μου     

 Στίχοι: Νίκος Σαρρής
Μουσική: Χρήστος Δάντης
Πρώτη εκτέλεση: Χρήστος Δάντης

Χάδια γρατζουνιές, ένας παράδεισος φωτιές,
αν μ’ αγαπάς γιατί με μίσος μου το λες.
Δάκρυα χαράς, αν σε πονάει τι με πονάς,
δε θες να μ’ έχεις, θες απλά να με ζητάς.

Κι εγώ σ’ αγαπάω, χωρίς να ρωτάω,
χωρίς να κοιτάω πού με πας.

Ο άγγελός μου, ο διάβολός μου,
η κόλασή μου, παράδεισός μου,
κλάμα και χάδι, φως και σκοτάδι,
μίσος κι αγάπη με ‘βαλαν σημάδι.

Κι εγώ αφήνομαι και παραδίνομαι
στον άγγελό μου…

Χίλιες αγκαλιές, εκατομμύρια φυλακές
αν είμαι εχθρός σου, τη συγγνώμη τι τη θες.
Κλαίγοντας γελάς, αν θες να φύγεις τι γυρνάς,
δε θες ν’ ανοίξω, θέλεις μόνο να χτυπάς.

Κι εγώ σ’ αγαπάω, χωρίς να ρωτάω,
χωρίς να κοιτάω πού με πας.

Ο άγγελός μου, ο διάβολός μου,
η κόλασή μου, παράδεισός μου,
κλάμα και χάδι, φως και σκοτάδι,
μίσος κι αγάπη με βάλαν σημάδι.

Κι εγώ αφήνομαι και παραδίνομαι
στον άγγελό μου…

Σ’έναν κόσμο που μοιάζει όλο και πιο πολύ με Κόλαση όλοι έχουμε ανάγκη από έναν φύλακα άγγελο..στη ζωή μας!!! 

Eπειδή σ’ αγαπώ και στην αγάπη ξέρω Nα μπαίνω σαν Πανσέληνος Aπό παντού, για το μικρό το πόδι σου μέσ’ στ’ αχανή σεντόνια Nα μαδάω γιασεμιά – κι έχω τη δύναμη Aποκοιμισμένη, να φυσώ να σε πηγαίνω Mέσ’ από φεγγερά περάσματα και κρυφές της θάλασσας στοές Yπνωτισμένα δέντρα με αράχνες που ασημίζουνε

Πες μου πες μου τι σε φέρνει
και με παρασέρνει άλλη λογική
πες μου πες μου ποιά αλήθεια
μεσ΄τα παραμύθια γίνεται σιωπήΑν μ΄αγαπάς μη νοιάζεσαι πού πάω και πού πας
μα κρύψε με στο βάθος της καρδιάς
και κάπου θα βρεθούμε αν μ΄αγαπάς
Αν μ΄αγαπάς τα σύνορα μαζί μου να περνάς
τα όχι και τα πρέπει να ξεχνάς
και κάπου θα βρεθούμε αν μ΄αγαπάςΔωσ΄μου δωσ΄μου μια στιγμή σου
το κρυφό φιλί σου σώμα και ψυχή
δωσ΄μου δωσ΄μου μια αγάπη
έστω κι αυταπάτη για να ζω εκεί

Αν μ΄αγαπάς μη νοιάζεσαι πού πάω και πού πας
μα κρύψε με στο βάθος της καρδιάς
και κάπου θα βρεθούμε αν μ΄αγαπάς
Αν μ΄αγαπάς τα σύνορα μαζί μου να περνάς
τα όχι και τα πρέπει να ξεχνάς
και κάπου θα βρεθούμε αν μ΄αγαπάς

…όλοι ελπίζουμε ότι κάπου θα βρεθούμε…ξανά…μαζί… Το θέμα είναι πόσοι το κατορθώνουμε τελικά..

Tonight ( Σήμερα )
Μιχάλης Χατζηγιάννης

She never took the train alone she hated being on her own
She always took me by the hand and say she needs me
Φοβόταν μόνη να βρεθεί έτρεμε κάθε σιωπή
πάντα με κράταγε σφιχτά να μη της φύγω
But then night becomes the day and there’s nothing left to say
If there’s nothing left to say then something’s wrong

Σήμερα με σκότωσες ξανά μετά από δυο φιλιά με πέθανες ξανά
Oh tonight you killed me with your smile so beautiful and wild so beautiful and wild

Πάντα εδώ και πάντα αλλού ο νικητής του παιχνιδιού
παίρνει ένα της φιλί λίγο πριν φύγει
But in a whisper she’d arrive and dance into my life
Like a music melody like a lovers song

Oh tonight you killed me with your smile so beautiful and wild so beautiful
Σήμερα με σκότωσες ξανά μετά από δυο φιλιά με πέθανες ξανά

Through the darkest night σου τραγουδώ
And the light that shines είμαι ακόμα εδώ
It’s who you are είμαι ακόμα εδώ

Oh tonight σήμερα you killed me with your smile so beautiful and wild so beautiful
Σήμερα με σκότωσες ξανά μετά από δυο φιλιά με πέθανες ξανά

Το ερωτευτηκα μολις το ακουσα!!!!!

Αν κουραστείς απ’ τους ανθρώπους κι ειν’ όλα γύρω γκρεμισμένα, μην πας ταξίδι σ’ άλλους τόπους, έλα σε μένα, έλα σε μένα.
Κι αν πέσει απάνω σου το βράδυ με τ’ άστρα του τ’ απελπισμένα, μη φοβηθείς απ’ το σκοτάδι, έλα σε μένα έλα σε μένα.
Έλα και γείρε το κεφάλι στα χέρια μου τ’ αγαπημένα, να ζήσεις τ’ όνειρο και πάλι, έλα σε μένα, έλα σε μένα.
Κι αν δεις καράβια να σαλπάρουν κι αν δεις να ξεκινάνε τρένα, μην πεις μαζί τους να σε πάρουν, έλα σε μένα έλα σε μένα.
Έχω μια θάλασσα σμαράγδια μ’αγάπη κι ήλιο κεντημένα για την καρδιά σου πού ‘ναι άδεια έλα σε μένα έλα σε μένα.
Έλα και κάθισε δεξιά μου σαν ξεχασμένος αδερφός, να μοιραστείς την μοναξιά μου και να σου δώσω λίγο φως!
Έλα σε μένα! Έλα σε μένα!

Υπόγεια Ρεύματα
Μουσική: Υπόγεια Ρεύματα
Πρώτη εκτέλεση: Υπόγεια Ρεύματα

 Μ’ αρέσει να μη λέω πολλά
μη λέω πολλά
μ’ αρέσει να κοιτάω ψηλά
κοιτάω ψηλά στ’ ατέλειωτα τραγούδια
με τη σκιά μου να πετώ, να πετώ
να πιάνω αστέρια στο βυθό
στο βυθό, βυθό της μουσικής σου Κι όταν θα πέφτει η παγωνιά, η παγωνιά
να κάνω κύκλους σαν ολό, ολόγιομο
φεγγάρι στη σκηνή σου

Μανώλης Φάμελλος..

Σ’ έχω τόσο ονειρευτεί που δεν ξέρω πια
αν είσαι αληθινή ή μέσα στ’ όνειρο ζεις μονάχα
εσύ στο δρόμο μου, μυστικός ορίζοντας
ήλιος στα μάτια μου, τα μάτια μου κλείνοντας..

όνειρο γίνομαι κι εγώ…

γίνεται η θάλασσα βροχή
ποτάμι η βροχή ξανά
που πλημμυρίζοντας τη γη
μας παρασέρνει μακριά
κι όλη η ζωή μας θα χαθεί
σαν κύμα στον ωκεανό
σαν μια βάρκα από χαρτί
σαν πολιτεία στο βυθό….

σ’ έχω τόσο ερωτευτεί
που θεέ μου πια ξέχασα
αν σε γνώρισα ποτέ ή στο μυαλό μου σ’ έπλασα
πρόσωπα αδιάκοπα, μπροστά μου περνούν..
μα μες στη σκέψη μου οι εικόνες σου γυρνούν

όνειρο γίνομαι κι εγώ…

γίνεται η θάλασσα βροχή
ποτάμι η βροχή ξανά
που πλημμυρίζοντας τη γη
μας παρασέρνει μακριά
κι όλη η ζωή μας θα χαθεί
σαν κύμα στον ωκεανό
σαν μια βάρκα από χαρτί
σαν πολιτεία στο βυθό……

όνειρο γίνομαι κι εγώ….

δεν ξερω πια,αν εισαι αληθινη ή στο μυαλο μου σ’επλασα…